Regulacje finansowe w kontekście obrotu walutami wirtualnymi 

W stanowisku z dnia 10 lipca 2014 r. GIIF podnosi, że:

zwraca uwagę na niepokojące zjawisko wykorzystywania obrotu wirtualnymi walutami, takimi jak Bitcoin (BTC), do działań przestępczych, między innymi w procederze prania pieniędzy. Ponadto GIIF podnosi, że: waluty wirtualne stanowią jedną z form nieregulowanego pieniądza elektronicznego.

Jednostki typu BTC (Bitcoin) mogą zostać zapisane na komputerze osobistym w formie pliku (portfela) lub być przetrzymywane w prowadzonym przez osoby trzecie zewnętrznym serwisie, zajmującym się przechowywaniem takich portfeli.

Pozwala on na przechowywanie plików z kryptowalutą w komputerze, a także m.in. na pendrivie lub w telefonie komórkowym. Ponadto GIIF spostrzega, że: rośnie popularność tego typu walut wirtualnych, tym bardziej, że nie wymagają one pośrednictwa banków w celu realizacji ich transferu, co zapewnia istotny stopień anonimowości osób uczestniczących w transakcjach, ale nie zabezpiecza ich praw.

W obowiązującym stanie prawnym podkreślić należy, że sam obrót kryptowalutami (w tym Bitcoin czy Ethereum) jest zderegulowany. Kryptowaluty (również tokeny) nie stanowią ani prawnych środków płatniczych w rozumieniu Prawa Dewizowego, ani instrumentów płatniczych w rozumieniu ustawy o usługach płatniczych.

Interpretację tę potwierdzają m.in. stanowiska Ministra Finansów z dnia 28 czerwca 2013 r. w odpowiedzi na oświadczenie senatora Macieja Klimy, a także Stanowisko Ministra Finansów z dnia 13 maja 2014 r. w odpowiedzi na interpelację posła Michała Pacholskiego. Potwierdza to także wspólny komunikat NBP i KNF z dnia 7 lipca 2017 r. gdzie stwierdzono m.in., że:

„waluty” wirtualne nie są emitowane ani gwarantowane przez bank centralny państwa, nie są pieniądzem, tj. nie są prawnym środkiem płatniczym, ani walutą, nie mogą być wykorzystane do spłaty zobowiązań podatkowych oraz nie spełniają kryterium powszechnej akceptowalności w punktach handlowo-usługowych.